Yağmur Öptü Gözlerimizden
YAĞMUR ÖPTÜ GÖZLERİMİZDEN
Yağmur Öptü Gözlerimizden
Bugün yağmur öptü gözlerimizden
Evime hoş geldiniz dercesine
Tütsülenmiş ağaçlar
Dallarını değdiriyor tenimize
Elimizi öpercesine
Yürüdük kollarımızı açarak
Hoş bulduk diye alınan derince nefesler
Anamızı, can evimizi çekercesine
Toprak değdi ayağımıza
Suyla yoğrulmuş çamurdan
Sizde bensiniz dostlar
İkimiz de aynı hamurdan
Kâh yokuş tırmandık
Kâh bayır aşağı yuvarlandık
Hayat böyle değil mi?
Bir ineriz, bir çıkarız
Biz doğadan en güzel dersi alırız
Yaktık ateşi sıcak ellerle
Toplandık başına güzel gönüllerle
Önce koyu bir duman
Dedik; yanmayacak aman!
Bir tutam çıra yetişti imdada
Böyle dostları olmalı insanın
Şu fâni dünyada
Yürüdük hep yürüdük
Ormanın nem kokulu yollarında
Biz buraları çok sevdik ya
Baharlarda koşalım diye
Ayaklarımızı sürüdük
Yolun sonu geldi
Bir köy evine düştü yolumuz
Ortaya kurulmuş saç soba
Çakılmış sedirler kenarlara
Yan bakalım kuru gürgen
Derman ol üşümüş ayaklara
Sohbet koyu
Demli çay tadında
Artık gitme vakti
Sanmayın ki bu gün bitti
Yine bir gün aldık hayattan
Yine çok sevinçliyiz
Biz Esdoge’liyiz