On İki Kuzum Yandı….
On İki Kuzum Yandı..
ON İKİ KUZUM YANDI
Nasıl ağlayayım ben, nasıl feryad edeyim,
Derdimi anlatmaya nerelere gideyim,
Değmeyin ateşime, duman duman tüteyim,
Âh edip vura vura dövmekten dizim yandı,
Ömrünün baharında on iki kuzum yandı.
Gaflet mi, aymazlık mı, bilmem ki ne diyeyim,
Suç kimin, vebal kimin, bunu nerden bileyim,
Yeşiller haram bana, hep karalar giyeyim,
Lâl oldu hep dillerim, söyleyen sözüm yandı,
Ömrünün baharında on iki kuzum yandı.
Kıpkızıl alevlerle kesilmiş hep yolları,
Düşmüş iki yanına, sarmaz artık kolları,
Hepsi birer fidandı, hani şimdi dalları?
Aldım kara haberi, benliğim, özüm yandı,
Ömrünün baharında on iki kuzum yandı.
Bırakıp evi barkı, okumaya geldiler,
Beraber kederlenip hep birlikte güldüler,
Çileye katlanmayı cana minnet bildiler,
Konuş demeyin bana, dilde avazım yandı,
Ömrünün baharında on iki kuzum yandı.
Uzak ana babadan, hepsi gurbet kardeşi,
Onları böyle yakan acep neyin ateşi,
Uçup gidiverdiler göremeden güneşi,
Ses verip çalmaz artık, tel koptu, sazım yandı,
Ömrünün baharında on iki kuzum yandı.
Ne ettik sana kader, vurdun bize taşları,
Yağmurlar diner amma, dinmez gözün yaşları,
Yeni okullarında melektir yoldaşları,
Dünyam karakış artık, baharım, güzüm yandı,
Ömrünün baharında on iki kuzum yandı.
İbrahim AÇILAN