Mevsimlere Güz Düştü
MEVSİMLERE GÜZ DÜŞTÜ
Mevsimlere Güz Düştü
Bulutlar kan renginde, veda etti fasl-ı yaz,
Dildeki son şarkı bu, gönüldeki son niyaz,
Ne tel kalmış, ne perde, ses vermiyor kırık saz.
Yüreğime köz düştü,
Mevsimlere güz düştü.
Goncanın boynu bükük, laldır bülbülün dili,
Bad-ı saba kesilmiş, hüküm süren sam yeli,
Çağlayan ırmak değil, gözümün kanlı seli.
Yâr yoluna iz düştü,
Mevsimlere güz düştü.
Sen el ettin, ben düştüm sevdanın yollarına,
Yüreğimi bağladım umudun dallarına,
Banamadan lokmamı vuslatın ballarına,
Bahtımıza naz düştü,
Mevsimlere güz düştü.
Adak sundum, mum yaktım, boşa çıktı umutlar,
Bir damla su vermeden geçip gitti bulutlar,
Bilmem, nasıl çizildi sevdaya bu hudutlar.
Dile acı söz düştü,
Mevsimlere güz düştü.
Başımızın tacıydı o vefasızın nazı,
Uğrunda kışa döndü ömrün baharı, yazı,
Gönlümün otağına mihman ol diye bazı,
Bir ince niyaz düştü,
Mevsimlere güz düştü.