Kambersiz Düğün Olmaz

Fatma Dişli kimdir? 1972 yılında Sakarya ili, Geyve ilçesi, Alifuatpaşa kasabasında doğmuştur. Cumhuriyet ilkokulu ve ardından Alifuatpaşa ortaokuluna gitmiştir. İstanbul’da Çamlıca kız lisesi, sonrasında İstanbul üniversitesi, İngilizce İşletme fakültesini bitirmiştir. 2013 yılında İngilizce işletme yüksek lisansı yapmıştır. Halen İstanbul’da, Hazar Eğitim kültür ve Dayanışma Derneğinde gönüllü olarak,sosyal sorumluluk faaliyetlerinde çalışmaktadır. İki kız çocuğu annesidir. e-mail:[email protected]

    KAMBERSİZ DÜĞÜN OLMAZ!

    fatma-bal-kambersiz-dugun-olmaz-Çocukken, Alifuatpaşa’daki evimiz sinemanın bitişiğindeydi. Kasabadaki tek sinemanın… Sanırsınız, Yeşilçam’a komşuyduk. Komşumuz olan karı koca beraber işletirlerdi sinemayı. Geyve’de başka sinema salonu var mıydı o yıllarda, bilmiyorum doğrusu. O zamanlar, varsa yoksa vurdulu kırdılı filmler… Kasabanın genç kızlarının sinemaya gitmesi söz konusu bile değil. Zaten onlar da bu tarz filmlere meraklıdeğil.

    Yılda bir kez yazlık sinema olurdu bahçede. İşte o zaman kadınlar, genç kızlar doldururdu bahçeyi, sıcak bir yaz akşamında. Sinemacı teyze, film başlamadan çok önce gazeteleri kesip, çekirdek külahı kıvırırdı.Ben de yardım ederdim kıvırmasına. Hatta bayılırdım bu işe. Filme gelenler ilk iş olarak kâğıt külahtaki çekirdeklerini ve gazozlarını alır, sonra bahçeye geçer, başlarlardı çekirdek çıtlatmaya. Bu manzara da tam seyirlikti bence. Farklı bir sinema karesi gibi…

    Hep beraber beyaz perdede seyrederdik, Türk sinemasının jönlerini, artistlerini… Sinemacı komşumuz biletsiz alırdı beni bahçeye. Komşuluk hakkı, olacak o kadar değil mi? Nasıl ayva bahçesine komşu olunca ayva ikram edilirse, sinemaya komşu olmanın ikramı da film biletiydi.Hem, o kadar da külah yaptım, olacak o kadar ama!

    Kasabanın delikanlıları için adı “Sinema” olan o salon,kasabanın geri kalanı için “Düğün Salonuydu.” Çünkü Alifuatpaşa’nın ve civar köylerin düğünleri orada yapılırdı. Kasabadaki tek salondu.Küçücük bir sahnesi ve sıra sıra oturakları vardı, bir kere bile oturup sinema seyretmediğimiz ama telli duvaklı gelinleri çok seyrettiğimiz…

    Tefçi Zemine abla vardı, tef çalan. Şimdinin gençlerine nasıl da inanılmaz gelebilir ve diyebilirler ki; “Nasıl yani, orkestra yoktu da sadece tef mi çalınıyordu?” Tamamen öyle. Zemine ablanın yanık sesinden çıkan türkülere eşlik ederdi çiftetelli oynayan düğün ahalisi. Bazen hüzünlü, bazen neşeli türküler söylerdi. O küçücük salonda nefes bile alamazdınız çoğu zaman kalabalıktan. Ama bu hal kimseyi orda olmaktan ve çiftetelli oynamaktan alıkoymazdı. Herkes memnundu halinden anlayacağınız.

    Kambersiz düğün olur mu? Olmaz! Pekiyi kim bu Kamber? Anladınız, söylememe gerek bile yok. İstisnasız her düğüne giderdim. Zaten tüm kasabalı birbirini tanıdığı için gitmemin hiçbir sakıncası da yoktu. Salonun evimize bitişik olması, beni de sanki ev sahibi yapıyordu. Gitmesem ayıp yani! Evinize misafir gelin-damat gelmiş, gitmemek, görmemek olur mu? Hele ki süslü püslü gelinleri hangi çocuk merak etmez! Hele ki kız çocuğuysa!

    Kaç gelin gördüm, kaç düğüne şahit oldum, saysam sayamam! Ne zamana kadar? Ta ki bir gece yarısı, arka sokağımızda oturan Zemine ablanın evinde çıkan yangına kadar… Zaten bir bu yangındır hatırladığım, korktuğum, bir de babası avukat olan sınıf arkadaşımın evinin bir gece yarısı kundaklanması, alevlerin gökyüzüne dek yükselmesi…

    Arka sokağımızdaki yangını uykumdan uyanıp, korkulu gözlerle seyredişim hala gözümün önünde. Maalesef, yangında Zemine ablayı kaybettik.Sanki kaybolan sadece O değildi, Onun yanık sesi değildi… Kaybolan aynı zamanda düğünlerin neşesi, keyfi, güzelliğiydi. Sinema salonunun duvarlarına sinen Yeşilçam’ın değil, Onun yanık sesiydi bence. Zaten sonraki düğünlerin ne tadı oldu, ne tuzu. Onun sesi hep yankılandı kulaklarımda, ne zaman girsem salona. Bir, iki derken gitmeyi de bıraktım zaten.

    Bazı mekânlar vardır, bazı insanlar o mekânı doldurur. O gidince de omekân öksüz kalır. Hepinizin hayatında böyle mekânlarmutlaka olmuştur. Kambersiz düğün olmaz demiştim ya, Zemine ablasız da olmadı. Hem de hiç olmadı…Meğerse Kamber ben değilmişim, Oymuş…

    Fatma BAL

    Yayınlama: 02.02.2016
    Düzenleme: 07.02.2016 21:04
    1.583
    A+
    A-
    Bir Yorum Yazın

    Ziyaretçi Yorumları - 6 Yorum
    1. NE DİYEYİM Kİ… YİNE GİTTİM YILLAR, YILLAR ÖNCESİNE. MAHALLE ARALARINDA YAPILAN, GENÇ KIZLARIN BOZUK PARALAR ATARAK İSTEDİKLERİ ŞARKILAR EŞLİĞİNDE, AMA HEMEN HEPSİ AYNİ MAKAMA DÖNEN ŞARKILARLA OYUNLARA, DELİKANLILARIN DUVAR DİPLERİNDEN TAŞKINLIK YAPMADAN SEYRETMELERİ, ÇEKİRDEKÇİ AŞIK DAYI İLE HÜSEYİN’İN BİRER KÖŞEDEN MÜŞTERİ KAPMA ÇABALARI… ÇOK ÇOK GÜZEL BİR YAZIYLA ZAMAN YOLCULUĞU… ÇOK ÇOK TEŞEKKÜRLER FATMA HANIM. ZEMİNE ABLAYI DA, AŞIK DAYIYI DA HÜSEYİN’İ DE RAHMETLE ANIYORUM. MEKANLARI CENNET OLSUN.

      1. Fatma Bal dedi ki:

        Okuyup değerlendirdiğiniz için asıl ben teşekkür ederim hocam. Ehlinden bunları duymak, benim için çok büyük bir mutluluk… Hele, anılarınızdan açtığınız pencerelerden inanılmaz güzel hikayeler, hatta filmler bile çıkar diye hissediyorum. “Taşkınlık yapmadan seyretmeleri” demişsiniz ya… Geçmiş yılların zarafetini yeni nesle aktarmak ne güzel olur.
        Dualarınıza Amin diyorum. İnşallah…

    2. adem küçük dedi ki:

      eski günler aklıma geldi bu yazıyı okuyunca mahalle aralarında maç yaptığımız günler,bayramlarda rahmetli lütfü abinin atlas sinamasında devamlı seyrettiğimiz 3 filim birden,ve TCDD bahçesine kurulan dönme dolap ve harçlıklarımızla bisiklet kıralayarak alifuatpaşayı turladığımız günler aklıma geldi teşekkür fatma bal

      1. Fatma Bal dedi ki:

        Yazıyı yazarken sinemanın adını bir türlü hatırlayamamıştım. Teşekkür ederim hatırlattığınız için ve yorumunuz için…

    3. Kamber BAL dedi ki:

      Kambersiz Düğün Olurmu?

      Hoca uyurken yatakta
      tüm ahali ayakta
      gürültü kıyamet öteki sokakta
      ceng-i alem eder bir aylak da

      efendim lafın kısası
      bize düşmeden tasası
      eşikte Hoca’nını asası
      ortada hokkabazın birisi
      düşmüşler yola

      düşmüşler de az ileride vermişler mola
      Hoca-asası bir de hokkabaz
      yanlarına sokulmuş utangaç-kurnaz
      Dmiş:-Hocam ben de geleyim
      işin aslını ben de bileyim
      demiş demesine de…

      Hoca’dan önce hokkabaz çıkışmış
      -Ne işin var senin orada!
      orada var bir kavga
      senden bize ne fayda

      Hoca şöyle bir kaşını kaldırmış
      Biraz süzmüş,bakışlarıyla kızmış
      kavuğunu ters çevirip hokkabazı
      azarlayıvermiş

      -Sen ne karışırsın be adam!
      Utanmazmısın sakalından
      Haberdar olmasın mı bu zatın
      orada olanlardan

      Utangaç-kurnaz Hoca’nın eteğine sarılmış
      kendisini de yedeğine aldığı için
      başlamış el etek öpmeye
      Hoca da başlamış sabır bitmeye
      Canmı dayanır bunca emeğe
      Hoca demiş:- olurmu hiç böyle olurmu
      Kambersiz düğün olurmu
      Kambersiz düğün yapan hiç murat alırmı

      Neyse ki dostlar karada, havada, denizde şube ve temsilcliklerimiz varda idare ediyoruz.

      Kamber Bal

      1. Fatma Bal dedi ki:

        Nasreddin Hoca’nın bu hikayesini ilk kez duydum. Teşekkür ederim paylaşımınız için.