Engelleri Kaldır

Asılsız ihbarlarla kesildi yolum. İşin aslı bir o kadar da tehdit yüklüydü karşımdaki gölge.

Hadisene, dercesine iteklemekle kalmayıp destursuz cümleler kuruyordu.

İsraf edilen saygının yoksunluğunda sevgisizliği de diline pelesenk etmiş inanılmaz bir tahakküme yenik düştüm.

Suretsizdi.

Gölgesi olmayan hangi akla zarar varlıktı da tümsüzlüğe kılıf geçirmiş aklı yarım o kaybolmuşluğa seslendim:

‘’Hayırdır?’’

İşin aslı cevapsız kalacağımın da farkındaydım.

Hem soru sormak değildi amacım sadece yersiz bir serzenişe mahal veren o cüreti sorgulamaktı aklımdan geçen. Lakin…

Sıra dışı olduğunu bile bile sorguladı sıradanlığımı:

‘’Sen de mi?’’

Ben de mi, olan neydi de sarmalında soru zincirinin cevaplama sürecine dâhil edilmiştim.

‘’Hiç mi…’’dememe fırsat vermeden, elindeki zarfı uzattı:

‘’Al ve oku!’’

Oldum olası emir kiplerinden haz etmemiş biri olarak, okkalı bir küfür edecektim ki tüm asaletimle başımı iki yana salladım.

‘’Asla.’’

‘’Senin derdin ne kızım? Bu kadar azamet ne ola ki? Hem sen demedin mi, ne zaman istersen uğra diye…’’

Sahi, ben mi çağırmıştım onu?

Kim oluyordu da topu bana atmıştı?

‘’İzin ver, geçeyim’’ dememle kızgın bir ifadeye büründü beyaz yüzü.

‘’Dün gece daha dün gece çağırdın beni. Al beni buralardan deyip gitmek istediğini söyledin. Hem de elimi çabuk tutmamı istedin. Yalan mı?’’

‘’Çok uykum vardı hem kendimde değildim. Gel, demişsem bile bu kadar ivedilikle ulaşacağını kestiremedim hem.’’

‘’Bana bak. Benim işim gücüm var. Sana gelene kadar kimler kimler çağırıyor da yetişemiyorum. Ya şimdi ya da…’’

‘’Ya da ne?’’ dememe kalmadı ki farklı bir sesle konuşmaya başladı bu sefer:

‘’Sen. Sen…’’

‘’Ben ne?’’

‘’İstiyor musun o çocuğu yoksa beraber mi ölmek tercihin?’’

‘’O benim için o kadar özel ki. Gerekirse beraber ölmeye de razıyım. Evet, ya onunla ya da…’’

‘’Tamamla cümleni. Hem o adam ne olacak?’’

‘’Onu şimdi düşünemem. Bu çocuk için bir ömür bekledim. Hem ben olmasam bile yeniden başka bir kadından çocuk sahibi olabilir.’’

‘’Farkında mısın?’’

‘’Neyin?’’

‘’O aslında istemiyor karnındakini çünkü ilelebet onu bir yük olarak görüyor.’’

‘’Ya ben istiyorsam?’’

‘’O kadar güçlü müsün?’’

‘’Ben bir anneyim. Aşk olmasa da olur ama çocuğum olmadan asla.’’

‘’Al ve oku.’’

‘’İstemiyorum.’’

‘’Mecbursun. Oku ve karar ver.’’

‘’Bu mektup ondan, değil mi? Doğmamış çocuğumdan…’’

‘’Oku ve ne yapacağına karar ver.’’

‘’Anne. Adım yok henüz. Aslında olsa bile beni çağırdığında ismimle sana yanıt verecek bir aklım da yok. Ben sana aidim ama sen beni hak etmiyorsun. Bir ömür taşıyacaksın beni hem de ömrünün en ağır yükü olarak. Babam seni seviyor ama asla beni sevmeyecek ve bir ömür ayrı kalacaksın babamdan hem de ne için? Benim gibi zihinsel ve fiziksel engelli bir çocuğu dünyaya getirdiğin için. Asla âşık olamayacaksın. Asla bizi kabul edecek bir ailen olmayacak. Sadece sen ve ben. Çoraplarımı ve elbiselerimi bir ömür sen giydireceksin.

Yemeğimi senin yardımın olmadan yiyemeyeceğim. Dişlerimi fırçalamak ne ise asla beceremeyeceğim. Okuma yazma öğrenemeyeceğim ve her masalı bana sen okuyacaksın ki anlamayacağımı bile bile. Anne, beni istiyor musun gerçekten? İyi düşün yoksa yarın çok geç olabilir. Ve son bir şey anneciğim: Seni bu dünyada en katıksız ve en çok ben seveceğim ki senin beni sevdiğin gibi ve asla kirlenmeyeceğim insanlık gibi. Saf ve masum ki insanlar bana çeşit çeşit hakaretlerle isim takacaklar. Ve kızacaksın onlara ve ağlayacaksın ama ben gülümseyeceğim çünkü anlamayacağım neden böyle davrandıklarını. Anne beni gönder, evet, beni öldür. Öldürsün beni başucunda, elinde o neşterle duran cellât(doktor) ve geç olmadan kurtul benden. Babamla yeni baştan bir dünya kurun ve yeni çocuklarınız olsun. Hatta evlat bile edinebilirsiniz. Anne, beni bu kirli ve densiz dünyaya getirme. İnan ki o kadar güçlü değilim. Kendin için, babam için ki babam bu yüzden terk edecek seni ve lütfen herkesin iyiliği için kurtul benden. Seni hep seveceğim anne.’’

***

‘’Şimdi narkozu vereceğim. Ve lütfen üçten geriye sayın. Kısa sürede her şey sonlanacak. Aa, ne yapıyorsunuz?’’

‘’Hayır, hayır, yapamayacağım.’’

‘’Ama az evvel konuştuk hem sizinle hem de eşinizle.’’

‘’Bırakın ne konuştuğumuzu. Hiç birinin önemi yok.’’

‘’Ödemeyi peşin yaptınız ama ve bilin ki iade etmem. Üstüne üstük, çocuğu aldırmak için o kadar geç kalmışsınız ki. Hiçbir doktor bu sorumluluğu almaz da.’’

‘’Kocam nerede?’’

‘’İşi çıktı ve gitti. Zaten işimiz uzun sürmez de. Yarına kadar ne ağrınız kalır ne de böylesi bir yükünüz.’’

‘’Canın cehenneme!’’

‘’Az evvel böyle demiyordunuz. Ne değiştirdi fikrinizi?’’

‘’Sana hesap mı vereceğim hem kim oluyorsun da yargılıyorsun beni ve doğmamış çocuğumu?’’

‘’O çocuk…’’

‘’Evet, o çocuk bana ait; sadece bana. Ben o çocuğu istiyorum.’’