Dört Kolluya Bindirdim..
DÖRT KOLLUYA BİNDİRDİM
Dört Kolluya Bindirdim.
Temel bir hastanede,
Gasilhane imamı,
Dünyadan göçenlere,
Veriyor son selâmı.
****
Dursun’un yolu bir gün,
Düşer bu hastaneye,
Gezer bütün katları,
O da bilmez, ne diye.
****
Bakar ki bir kapıda,
Gasilhane yazıyor,
O sıcakta, içerden,
Serin hava sızıyor.
****
Merak eder, acaba,
İçeride neler var,
Kimseye sezdirmeden,
Hemen içeri dalar.
****
Bakar ki bir taş yatak,
Üstünde ince yorgan,
Daha ne istesin ki,
Budur derdine derman,
****
Hemen yatar yatağa,
Der ki, Az kestireyim,
Kimsecikler görmeden,
Biraz keyif süreyim,
****
O, rahatla uyurken,
Temel girer içeri,
Birden gözleri parlar,
Teneşirde müşteri.
****
Der ki, Hiç beklemeden,
Vazifemi yapayım,
Mevta yakınlarından,
Bahşişimi kapayım.
****
Getirir sıcak suyu,
Tası alır eline,
Horon havasını da
Yerleştirir diline.
****
İlk tası döker dökmez,
Dursun basar feryadı,
O, uyku derdindedir,
Yarım kalır muradı.
****
Bir feryat, bir gürültü,
Yıkılır hastahane,
Herkes koşar kapıya,
Sorarlar, Bu olan ne?
****
Az sonra bizim Temel,
Gasilhaneden çıkar,
Biriken insanlara,
Şöyle bir üstten bakar.
****
Başhekim sorar hemen,
Bu ne gürültü böyle,
Neler oldu içerde,
Bize doğruyu söyle.
****
Temel döner hekime,
Der ki, Sayın amirim,
Siz hiç merak etmeyin,
Ben işimi bilirim.
****
Az önce gelen mevta,
Az biraz huysuz çıktı,
Bana itiraz etti,
Tatlı canımı sıktı,
****
Tutturdu, Ben ölmedim,
Gitmem öbür tarafa,
Dedim, Nasıl gitmezsin,
Olur mu böyle kafa?
****
Aldım gasil tasını,
Kafasına indirdim,
Birazcık zor da olsa,
Dört kolluya bindirdim.
İbrahim AÇILAN