Çıkıp da Gelsen
ÇIKIP DA GELSEN
Çıkıp da Gelsen
Gülşende goncaların harman olma vaktidir,
Sümbülün bin figanla saçın yolma vaktidir,
Melâlin damla damla gönle dolma vaktidir.,
Yavru ceylân gibi bakıp da gelsen,
Son yıldız kaymadan çıkıp da gelsen.
Gurubun son yangını âlemi kavururken,
Hasretlik Mecnun edip çöllere savururken,
Felek hicran okunu bağrımıza vururken,
Gönlüme yeniden akıp da gelsen,
Son yıldız kaymadan çıkıp da gelsin.
Dolaştım bin çiçeği, gönül denen arıyla,
Gönül nicedir dargın mavi, yeşil, sarıyla,
Kerem’im,Aslı olup saçlarının nârıyla
Sevda volkanını yakıp da gelsen
Son yıldız kaymadan çıkıp da gelsen.
Nağmeler ürperirken rebapların telinde,
Gönül gazel olmuşken hasretliğin selinde,
Alıversem kokusu serin seher yelinde,
Saçına yıldızlar takıp da gelsen,
Son yıldız kaymadan çıkıp da gelsen.
Sunmazsan zehr-i aşkı, gamzeli yanağında,
Cânı kurban ederim sevdanın sunağında,
Son arzumdun vefasız, ömrün son durağında,
Hasret dağlarını yıkıp da gelsen,
Son yıldız kaymadan çıkıp da gelsen.
İbrahim AÇILAN