“Gül Gülüm”

GÜL GÜLÜM

İster hazan olsun, ister karakış,

Sen gülünce güller açar, gül gülüm.

Râm eder aşığı içten bir bakış,

Sen gülünce güller açar, gül gülüm.

Gülersen çağıldar kurumuş pınar,

Küllenen volkanlar yeniden yanar,

Sevdalı bülbüller saçına konar,

Sen gülünce güller açar, gül gülüm.

Mehtap gelin olur kara geceye,

Ummanlar gizlenir tek bir heceye,

Gönül kanatlanır, uçar yüceye,

Sen gülünce güller açar, gül gülüm.

Ateş yakmaz, buz üşütmez gülünce,

Efkâr tütmez sen yanıma gelince,

Şad olurum göz yaşımı silince,

Sen gülünce güller açar, gül gülüm.

Sümbül boyun bükmez, nevruz naz etmez,

Çiğdem başın alıp bu elden gitmez,

Menekşe, sümbülün bayramı bitmez,

Sen gülünce güller açar, gül gülüm.

Gül ki, güneş gülsün, ufuk tellensin,

Ağlayıp âh eden bülbül dillensin,

Lutfeyle, seyran et, gülzâr güllensin,

Sen gülünce güller açar, gül gülüm.

İbrahim AÇILAN